Jak nie zabiłem swojego ojca i jak bardzo tego żałuję
Powracają Gliwickie Spotkania Teatralne!
24 maja 2025 r. o godz. 19:00 zapraszamy do Teatru Miejskiego w Gliwicach na spektakl Teatru Łaźnia Nowa i Teatru im. Żeromskiego z Kielc „Jak nie zabiłem swojego ojca i jak bardzo tego żałuję”.
Na początku była książka, w której Mateusz Pakuła zawarł pisaną ex post, ale w formie dziennika, kronikę umierania swego ojca. Rzecz przejmująca szczerością, intymne wyznanie miłości, żalu i wściekłości, że nie można było skrócić cierpień konającego człowieka.
Jeden z najciekawszych polskich dramaturgów i najbardziej oryginalnych reżyserów postanowił jednak nie zamykać tej historii i poddał ją próbie sceny. Rozpisał narrację na pięciu fantastycznych aktorów, a ci dali jej nowy, dla wielu nieoczekiwany wymiar. W relację, której autor nie szczędzi nam nawet najbardziej drastycznych szczegółów, wkradł się bowiem podszyty rozpaczą śmiech. Działa jak wentyl bezpieczeństwa, by łatwiej było to teatralne i życiowe doświadczenie wytrzymać.
Do granic bezkompromisowy spektakl jest krzykiem o prawo do eutanazji, bluzgiem przeciw zakłamanemu polskiemu społeczeństwu i nie kryjącej się z najlepszym samopoczuciem kościelnej hierarchii. Spektakl brał udział w niemal wszystkich najważniejszych polskich festiwalach teatralnych, gdzie za każdym razem jest odbierany jako coś więcej niż normalne przedstawienie. Stąd niekończące się długo po zakończeniu rozmowy z artystów z widzami, prawdziwe ich spotkanie.
Do tego wiele nagród, z Grand Prix zeszłorocznej Boskiej Komedii i Konkursu na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej oraz nagrodą zespołową dla wszystkich wykonawców na Festiwalu Sztuki Aktorskiej w Kaliszu.
Spektakl został nagrodzony Grand Prix 29. Ogólnopolskiego Konkursu na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej.
Produkcja: Teatr Łaźnia Nowa, Teatr im. Stefana Żeromskiego w Kielcach
Scenariusz powstał na podstawie książki Mateusza Pakuły „Jak nie zabiłem swojego ojca i jak bardzo tego żałuję”. Książkę wydało Wydawnictwo Nisza.
W spektaklu zacytowano fragment wiersza Fernando Pessoa „Kiedy umrę, synku” w tłumaczeniu Gabriela Borowskiego.
Koncepcja i kreacja materiałów promocyjnych: Małgorzata Wach
Projekt identyfikacji graficznej: Zbigniew Prokop
Zdjęcia: Klaudyna Schubert
