Zakończył się pierwszy etap III edycji Konkursu organizowanego przez Teatr Miejski w Gliwicach. Do konkursu zgłoszono 112 utworów, które oceniła sześcioosobowa Komisja Kwalifikacyjna w składzie: Karolina Felberg-Pawłowska, Joanna Oparek, Olga Ptak, Juliusz Pielichowski, Łukasz Zaleski i Janusz Legoń (przewodniczący). Prace nadsyłane na konkurs są opatrywane godłem, skrywającym tożsamość twórcy, aby osoby oceniające mogły ocenić sam utwór, bez względu na dotychczasowy dorobek i pozycję autorki bądź autora w hierarchiach literackich, czy teatralnych. Ostatecznie do drugiego etapu konkursu Komisja skierowała 19 prac.
Spośród wybranych dzieł Kapituła Konkursu w składzie: Zyta Rudzka, Małgorzata Sikorska-Miszczuk (przewodnicząca), Beniamin Bukowski, Roman Pawłowski i Paweł Szkotak wybierze trzy najbardziej intersujące. Dopiero wówczas nastąpi otwarcie kopert zawierających informację o tożsamości twórców dzieł zakwalifikowanych do finału. Zwycięski utwór poznamy w listopadzie podczas uroczystości w Teatrze Miejskim w Gliwicach. Na laureata nagrody głównej czeka 50 000 zł, zaś pozostali finaliści zostaną uhonorowani wyróżnieniami w kwocie 5000 zł. Utwory zakwalifikowane do finału, podobnie jak to miało miejsce w poprzednich edycjach Konkursu, zostaną wydane drukiem w serii Kartoteka Dramaturgiczna.
Muszę przyznać, że praca w Komisji Kwalifikacyjnej – paradoksalna lektura z zawiązanymi oczami – to wyjątkowe doświadczenie czytelnicze. Nie można odwołać się do wiedzy o dorobku autora, cechach jego stylu, tematach, które na ogół podejmuje. Przypomina to wizytę nieprzygotowanego widza w teatrze: utwór musi się sam obronić, nie pomoże mu ewentualna sława autora czy reżysera, ani jego wcześniejsze triumfy. W konkursie dramatopisarskim jest jeszcze trudniej, bo istnieje bezpośredni kontekst, czyli inne dzieła zgłoszone do konkursu. – mówi o pracy w Komisji przewodniczący, Janusz Legoń.
Joanna Oparek zauważa: Unikalne były teksty mówiące w sposób oryginalny o sprawach, które wydają się istotne dla młodego pokolenia, chociażby o miłości, czy rozstaniu, o dylematach tożsamościowych, o ograniczeniach języka w mówieniu o problemach egzystencjalnych. Zainteresowały mnie teksty, które próbowały przekroczyć wyobrażenia o tym, jak powinien wyglądać dramat biograficzny, poszukujące nowych wymiarów tej wydawałoby się tak bardzo już wyeksploatowanej odmiany. Właśnie takie dramaty – wychodzące poza nasze wyobrażenie tego gatunku są świadectwem jego nieustannego rozwoju.
Jak pisze Juliusz Pielichowski, kilkoro autorów podjęło świadomą, odważną próbę przełamania wszelkich automatyzmów formalnych. Najliczniejsza była grupa tekstów poruszających kwestię dysfunkcyjnych, zwykle głęboko traumatyzujących stosunków rodzinnych. Teksty z tej grupy stanowiły także, w moim przekonaniu, najciekawsze propozycje w całej tegorocznej stawce. Zauważalna jest też tendencja do zgłaszania do konkursu tekstów o charakterze prozatorskim, których sceniczny charakter, mimo często oczywistych walorów literackich, jest mocno problematyczny.
Mamy nadzieję, że tworzone przez naszą szóstkę sito selekcyjne skutecznie wychwyciło to, co wśród nadesłanych prac najbardziej wartościowe. Przekonamy się w listopadzie. – dodaje Janusz Legoń.
